Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ 21-2-1913

Με λαμπρότητα γιορτάστηκε και φέτος η επέτειος της απελευθέρωσης  με κορύφωση των εκδηλώσεων την μεγαλειώδη μαθητική και στρατιωτική  παρέλαση που έγινε σήμερα 21-2-2014 στη κεντρική πλατεία, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια και πλήθους κόσμου.

ΠΡΙΝ 101 ΧΡΟΝΙΑ , ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ.

Το παρακάτω κείμενο, απόσπασμα από το βιβλίο του Φωκίωνα Φωτόπουλου « Ο Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυς και η άλωσις των Ιωαννίνων» εκδόσεις Παπαδημητρίου 1914 παρατίθεται ως φόρος τιμής, αλλά και για να θαυμάσουμε το φρόνημα των Ελλήνων Στρατιωτών, ταυτόχρονα να δούμε και την βοήθεια του Αγίου Γεωργίου πολιούχου της πόλης μας όπως περιγράφεται από τους δύο εύζωνους στρατιώτες.

<< .- Οι δύο εύζωνοι έμενον τώρα ακίνητοι εις τα θέσεις των, φανταστικά αγάλματα σκιωδώς διαγραφόμενα εν μέσω του πυκνού σκότους.

    Η αγρία ηρεμία της νυκτός εξετείνετο τρομακτική και αι πυκναί χιονονιφάδες στροβιλιζόμεναι υπό την παγεράν πνοήν του ανέμου περιεδινούντο δαιμονιωδώς γύρω από τους διπλοσκοπούς, των οποίων τα μέλη επάγωναν και έτρεμον.

   Σκότος βαθύ και σιγή θανάτου εν μέσω των αποκρήμνων εκείνων βουνών.Κάπου ο κρότος κανενός μάλινχερ από τα βάθη των φαράγγων, διέκοπτε την σιγήν και εσημείωνε  φωτεινήν αύλακα εις το αδιαπέραστον σκότος και έπειτα πάλιν σιγή, σιγή νεκρική, τρομακτική, φρικιαστική.

   Είχε παρέλθει το μεσονύκτιον και αι πρω-ι-ναί ώραι σκοτειναί, μαύραι και περισσότερον ψυχραί επήρχοντο εξαντλητικαί, αγωνιώδεις, παγερώταται.

   Από τον νουν των ευγενών φρουρών της πατρίδος εκάστη στιγμή που επέρνα εφαίνετο ως ολόκληρον έτος.

   Και όμως αντείχον. Με το φρόνημα ακμαιότατον  και τον ενθουσιασμόν θερμότατον, φλογεροί οι διπλοσκοποί ως βράχοι εγκαρτερήσεως και αντοχής ακλόνητοι, περιεφρόνουν  τας καιρικάς ανωμαλίας, νικηταί της φύσεως απτόητοι και άκαμπτοι  και αήττητοι ελικνίζοντο πάντοτε με την γλυκείαν ελπίδα της ταχείας αλώσεως του τρομερού Μπιζανίου και της θριαμβευτικής  εισόδου αυτών εις την πόλιν των θρύλων και των εθνικών παραδόσεων, εις την πόλιν των μεγάλων εθνικών παραμυθιών  και των λα-ι-κών τραγουδιών, εις τα αθάνατα Γιάννινα, τα φιλαρέσκως κατοπτριζόμενα εις τα νερά της ποιητικής λίμνης εις τα βάθη της οποίας έτοιμον αναμένει τα φάσμα της πανεύμορφης Φροσύνης και των δεκαεπτά νυφάδων δια να εξέλθοον όλαι και να χορεύσουν τον χορόν της ελευθερίας.

   Ο Μήτρος και ο Στάμος περιμένουν τώρα τους αντικαταστάτας των.  ………………………………………………………………………………………................................................................................................................................................

, ότε προ των οφθαλμών των  παρουσιάζεται θέαμα εκπάγλου λαμπρότητος και μεγαλοπρεπείας. Και η εικών η οποία διεγράφη τώρα ονειρωδώς  ωραία, εγένετο αισθητή και εις τους δύο, περισσότερον μάλιστα εις τον Μήτρον Κούτσικον, ως να ήθελε να θαμβώση τον δύσπιστον εύζωνον.   

   Εμπρός εις τα μάτια των διπλοσκοπών διεχύθη άπλετον φως ονειρώδους γλυκύτητος  και απείρου ακτινοβολίας, το οποίον κατηύγασε δια μίαν στιγμήν ολόκληρον την έκτασιν από των οχυρών κορυφών του Μπιζανίου μέχρι των δαντελλωτών ακρωρειών  της Αετορράχης και διέλυσε τα σκότη εις τοιούτον βαθμόν ώστε υπό την έντονον ανταύγειαν του οι νιφάδες της χιόνος εφαίνοντο ως πίπτοντες σταλακτίται αργύρου και σαπφείρου.

     Τα αντίσκηνα  τα σφηνωμένα μέσα  εις τας χιονισμένας λευκάς εκτάσεις των κλιτύων, διεγράφησαν ως φαντασμαγορικαί σκηναί ειδυλλιακών εξοχικών συνοικισμών  και η μολυβδόχρους ατμόσφαιρα προσέλαβε έκτακτον μεγαλοπρέπειαν και διαύγειαν.

   Και υπό το φως εκείνο, το υπέρλαμπρον  θέαμα, το εκτάκτως θεσπέσιον ενεφανίσθη προ των δύο  ευζώνων.

   Ολόκληρος ο τρομερός όγκος του Μπιζανίου εφάνη κλίνων υπό το βάρος αοράτου δυνάμεως, εις τρόπον ώστε ολόκληρος  η έκτασις διεγράφη ευθεία μέχρι της πόλεως των Ιωαννίνων, η οποία διεγράφη εν  φασμαγορική λαμπρότητα κορνιζωμένη  με την γραφικήν λίμνην και στεφομένη από τας υψηλάς κορυφάς των κυπαρίσσων και τους υπερηφάνους μιναρέδες των τζαμιών.

   Και ενώ το Μπιζάνι υπεχώρει βαθμηδόν ως να υφίστατο την ενέργειαν ηφαιστειογενούς εκρήξεως, και άφηνε  ελευθέραν την οδόν των Ιωαννίνων,εξ’ άλλου εις την φωτεινην έκτασιν της πεδιάδος  τα Ελληνικά στρατεύματα ενεφανίσθησαν ορμητικά καταδιώκοντα τους Τούρκους, διατελούντας εν πανικώ και φεύγοντας ατάκτως προς πάσας τας διευθύνσεις.

   Και εις τους δύο ευζώνους  ενεφανίσθη τότε ο γλυκύς και ήρεμος φουστανελλοφόρος, ο οποίος αφού τους έδειξε τα Ιωάννινα, επλησίασε προς αυτούς και τους είπε:

 « Μη φοβάστε παλληκάρια τιμημένα .Αυτό που βλέπετε αυτήν την στιγμήν δεν είνε όνειρον, είνε πραγματικότης.ύστερον από ολίγας ημέρας, μετά ένα μήνα επάνω κάτω θα ιδήτε όλα αυτά  που βλέπετε τώρα. Τα Γιάννινα θα γείνουν  Ελληνικά και το Μπιζάνι θα πέση δια να δοξάση τον Στρατόν Του και όλην την Ελλάδα.

   Εγώ είμαι Γιαννιώτης και σήμερα έχω την γιορτή μου. Με λένε Γιώργη και άμα μπήτε στα Γιάννενα  ρωτήσετε για το όνομα μου. Με γνωρίζουν όλοι. Όταν ρωτήσετε θα σας δείξουν το σπήτι  μου και να έλθετε να με ιδήτε, για να σκιρτήση η ψυχή μου παιδιά μου, που την εσκλάβωσαν οι Τούρκοι.

   Με εκρέμασαν οι άπιστοι, διότι ήμουν Χριστιανός και έπειτα με εκόψανε κομμάτια. Η ψυχή μου όμως ζη και ανυπόμονη περιμένει  να ιδή τους έλληνας στρατιώτας μέσα στα Γιάννενα για να ξεσκλαβωθή. Και τώρα σας καληνυκτίζω και σας εύχομαι καλήν αντάμωσι στο σπήτι μου.»

   Και τείνας την χείρα του ο μυστηριώδης εκείνος φουστανελλοφόρος, έδειξε μέσα εις τα Ιωάννινα τον μητροπολιτικόν ναόν, ο οποίος εδέσποζε με την επιβολήν του.

   Οι δύο εύζωνοι έμειναν έκθαμβοι, ενώ ο φουστανελλοφόρος εξηφανίζετο εν μέσω νεφέλης πυρός. Έκθαμβοι και εκστατικοί οι δύο εύζωνοι, έμειναν επί τινα λεπτά εν απολύτω σιγή. Ούτε ο εις ούτε ο άλλος ετόλμησε να ανοίξη το στόμα του και να ορθώση λέξιν. ………....................................................................................................

   Σούειπα  και άλλη φορά ουρέ Στάμο πως φαντάσματ’ δεν  υπάρχουνε. Αυτό που είδες και που είδα ήτανε σημάδι  θει-ι-κό. Αυτός ο φουστανελλάς με τα μεγάλα μάτια  και με την κάτασπρη μακριά φουστανέλλα  είνε άγιος.- >>  

Το  σπάνιο  βιβλίο  «Ο Άγιος Γεώργιος

Ο Νεομάρτυς  και η άλωσις των

Ιωαννίνων» βρίσκεται στη βιβλιοθήκη

της Εταιρείας  Ηπειρωτικών Μελετών

για όποιον ενδιαφέρεται να το διαβάσει.