
Στο Ρίο, μετά 4 χρόνια συναντιούνται πάλι οι κορυφαίοι
αθλητές-τριες όλων των αθλημάτων στη μεγαλύτερη αθλητική γιορτή με παγκόσμια
απήχηση. Παρακολουθώντας τα διάφορα
αθλήματα από τις πρώτες ημέρες των ολυμπιακών αγώνων, διαπιστώνουμε τον σεβασμό και την άμιλλα, που υπάρχει
ανάμεσα στους αγωνιζόμενους, ανεξάρτητα αν προσπαθούν για τη νίκη την ώρα του
αγώνα. Η διάκριση δεν είναι ο
μοναδικός σκοπός. Η αξία της νίκης είναι συνάρτηση της αξίας του ηττημένου. Ο
Μιζουτάνι κέρδισε τον Γκιώνη και η νίκη του πήρε αξία , γιατί είχε απέναντι του
ένα πανάξιο αντίπαλο, επειδή γνώριζε ότι θα μπορούσε να ηττηθεί, γι’ αυτό και
πανηγύρισε έντονα την νίκη του. Η νίκη δεν απέχει πολύ από την ήττα. Στο
πιγκ-πογκ ο Αρούνα από την Νιγηρία μπήκε 8-άδα κερδίζοντας τον Γερμανό Τίμο
Μπολ, Νο 10 των αγώνων, στο τέννις στα προημητελικά, ο Αργεντινός Χουάν Μαρτίν
δελ Πότρο Νο 145 κέρδισε τον Σέρβο Νόβακ Τζόκοβιτς Νο 1 στη παγκόσμια κατάταξη.
Ο αθλητισμός καλλιεργεί και εκπαιδεύει
τον άνθρωπο στο να καταφέρνει να ξεπερνά τα εμπόδια, να πραγματοποιεί ανατροπές αλλά και να χάνει
κάποιες φορές, όμως με ψηλά το κεφάλι.
Στην
Ελλάδα από τον 8ο αιώνα π.Χ υπάρχουν μαρτυρίες, (Ιλιάδα, Οδύσσεια), για αθλητικούς επιτάφιους αγώνες, αλλά και
αγώνες προς τιμή των ξένων. Οι αρχαίοι
Έλληνες θεωρούσαν ιδανικό μέσο διαπαιδαγώγησης των νέων τη γυμναστική. Οι
Ολυμπιακοί αγώνες διεξάγονταν στην Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια το καλοκαίρι.
Το 1894 στο συνέδριο της Σορβόννης ο
Coubertin
βάζει τις βάσεις για την αναβίωση
των Ολυμπιακών αγώνων σε παγκόσμιο επίπεδο, πιστεύοντας κι αυτός ότι ο άνθρωπος μέσα από τον αθλητισμό προάγει
την ηθική του τελείωση, εργάζεται γι΄αυτό, ξοδεύοντας όλη του την περιουσία,
αλλά και τη ζωή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου