Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Υπάρχει δυναμική στα Γιάννινα

Ενδιαφέρουσα Συνέντευξη του Μιχάλη Κατσικαδέλη στο Δημοσιογράφο Κώστα Γεωργιάδη του   sportsioannina.gr Αθλητικής Ιστοσελίδα των Ιωαννίνων.


Αυτές τις ημέρες διεξάγεται στα Γιάννινα καμπ της επιτραπέζιας αντισφαίρισης στον ΑΣ ΦΕΑ Ιωαννίνων.
Στο καμπ συμμετείχαν και ορισμένοι από τους καταξιωμένους ανθρώπους του αθλήματος, όπως ο Μιχάλης Κατσικαδέλης.
Ο κ. Κατσικαδέλης εκτός από προπονητής Α1, είναι και ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που ασχολούνται ερευνητικά με το πινγκ πονγκ.
Είναι υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θράκης, ενώ το βιβλίο του θα χρησιμοποιηθεί στη σχολή προπονητών που θα ξεκινήσει στα μέσα του μήνα.
Παράλληλα συμμετέχει σε διεθνή συνέδρια.
Το Sportsioannina.gr, τον συνάντησε όπου αναφέρθηκε στο άθλημα που έχει φέρει διεθνείς επιτυχίες στην Ελλάδα, αλλά και που έχει δυναμική και στα Γιάννινα, όπου και αρχίζει να «ανθίζει».
Συνέντευξη στον Κώστα Γεωργιάδη
Κ. Κατσικαδέλη, ποιος είναι ο λόγος της επίσκεψης σας στα Γιάννινα;
«Είναι η συνέχεια μίας σειράς επισκέψεων και συνεργασίας με το σωματείο των Ιωαννίνων. Είναι για να μπορέσουμε να κάνουμε κάποιες δειγματικές προπονήσεις σε συνεργασία με την προπονήτρια της ομάδας για να βοηθήσουμε στην εξέλιξη των αθλητών.
Αυτή η συνεργασία έχει ξεκινήσει πριν από πολλά χρόνια, επειδή εδώ υπάρχει μία δυναμική, που αγαπάει το άθλημα, και επειδή μπήκαν από τη αρχή οι σωστές βάσεις.
Το πινγκ πονγκ δεν είναι μόνο ένα μπαλάκι και μία ρακέτα. Έχει βαθύτερες προεκτάσεις, και μπορεί να γυμνάζει όλο το σώμα, όπως είναι όλα τα αθλήματα τα οποία καλλιεργούνται συστηματικά.
Ως επαγγελματίας προπονητής και συνεργάτης της Ομοσπονδίας για πολλά χρόνια, όποτε το σωματείο των Ιωαννίνων με προσκαλεί, είναι χαρά μου να έρχομαι, και μαζί μου έφερα και δικούς μου αθλητές, για να βοηθήσουμε όσο γίνεται και στο θεωρητικό κομμάτι και στο πρακτικό. Για να εξελιχθεί όσο γίνεται το άθλημα και να βοηθήσουμε το σωματείο».
Οι προπονήσεις που κάνετε στα Γιάννινα αφορούν όλες τις ηλικίες;
«Στα δύο τμήματα που έχει η ομάδα, έχουν παιδιά που είναι από τις μικρές τάξεις του δημοτικού, το τμήμα των αρχαρίων που θα μπορούσαμε να πούμε, που έχουν μικρή προπονητική ηλικία, και φτάνουμε και σε αθλητές που είναι στη Γ' Λυκείου. Δηλαδή είναι στις τελευταίες κατηγορίες των εφήβων, λίγο πριν την κατηγορία των νέων. Και από ότι φαίνεται έχουν προοπτική να συνεχίσουν».
Πόσες φορές έχετε επισκεφτεί τα Γιάννινα; Έχετε δει εξέλιξη;
«Είναι η πέμπτη φορά. Εξέλιξη δεν έχω δει μόνο στο κομμάτι ότι παίζουν πιο καλά. Βλέπω ότι τα παιδιά προχωράνε, και εξελίσσονται, και κατακτούν και θέσεις. Υπάρχει αθλητής στην Εθνική ομάδα ο οποίος ξεκίνησε από τα Γιάννινα. Εδώ υπάρχει μία πολύ καλή δυναμική. Και πρέπει εδώ να δούμε το ειδικό του βάρος. Γιατί στην Αθήνα όταν υπάρχου ν σωματεία που δουλεύουν 40 χρόνια, προφανώς θα έχουν και αθλητές στις εθνικές.
Όταν ένα σωματείο εμφανίζεται από το πουθενά γιατί πέντε καλοί άνθρωποι είπαν, για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε στο πινγκ πονγκ, αν μπορούμε να το εξελίσσουμε για να βγουν ταλέντα, και η ομάδα έχει 50 αθλητές μικρής ηλικίας, σημαίνει ότι γίνεται κάτι καλό».
Βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης το πινγκ πονγκ στην Ελλάδα;
«Αυτή τη στιγμή στο υψηλό αγωνιστικό επίπεδο το πινγκ πονγκ έχει μία πάρα πολύ καλή πορεία. Πέρυσι η ομάδα των ανδρών πήρε στο Πανευρωπαϊκό το αργυρό μετάλλιο, κάτι το οποίο για εμάς ήταν άπιαστος στόχος.
Ως Ομοσπονδιακός προπονητής πριν λίγα χρόνια, ειδικά όταν καταφέρναμε και περνούσαμε στη φάση των «16», για εμάς ήταν επιτυχία, πόσο μάλλον ένα μετάλλιο.
Υπάρχει μεγάλη βάση. Βέβαια όποιος είναι στο χώρο του αθλητισμού βλέπει ότι υπάρχει ένας μεγάλος προβληματισμός σχετικά με την οικονομική υποστήριξη.
Μεγάλες ομοσπονδίες όπως πχ ο ΣΕΓΑΣ, ή της Κολύμβησης κάποια στιγμή έβαλαν λουκέτο γιατί υπήρχε οικονομικό πρόβλημα, το ίδιο υπάρχει και στο πινγκ πονγκ.
Όταν η κορυφή σταματάει να παίρνει χρήματα, δυσκολεύεται τότε να διοργανώσει το άθλημα. Δεν μπορεί για παράδειγμα να πληρώσει τους προπονητές, τους συνεργάτες της ομοσπονδίας και το υπαλληλικό προσωπικό.
Όμως υπάρχει η ιδιωτική πρωτοβουλία των γονιών, και η βάση μεγαλώνει».
Προσβλέπουμε και σε άλλες επιτυχίες μελλοντικά σε διεθνείς διοργανώσεις;
«Η εθνική ομάδα των ανδρών έχει μία καλή δυναμική. Κατέκτησετην 9η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ιαπωνίας.
Από εκεί και μετά δεν μπορούμε να πούμε ότι πάντα να συνεχίζουμε τη σειρά των επιτυχιών. Τα μηνύματα όμως είναι αισιόδοξα.
Όταν υπήρχαν τα χρήματα, δεν είχαμε τόσες επιτυχίες. Αυτή τη στιγμή έχουμε επιτυχίες, και το προπονητικό δυναμικό, που τώρα πια είναι πιο υψηλό.
Από την άλλη φτάνεις σε ένα σημείο που λες στα 18 σου, θα γίνω αθλητής ή κάτι άλλο. Και αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι».
Βλέπουμε στην Ελλάδα αθλήματα που έχουν φτάσει σε επιτυχίες αλλά μετά να έχουν πτώση. Αυτό σας προβληματίζει ότι μπορεί να συμβεί και στο άθλημα σας ή όχι λόγο της δυναμικής που υπάρχει;
«Υπάρχει δυναμική, αν και πολλές φορές δεν μπορείς να κρίνεις μαζικά. Είναι κατά περίπτωση.
Βλέπουμε αθλητές που ισοφάρισαν ή έσπασαν παγκόσμια ρεκόρ, και μετά κάποιος τραυματισμός τους σταμάτησε.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν προϋποθέσεις, από την άποψη της γνώσης και της πείρας.
Ο κόσμος που ασχολείται με το πινγκ πονγκ ξέρει ότι δεν είναι το άθλημα του σφαιριστηρίου.
Τα παιδιά που κάνουν προπόνηση, φεύγουν ιδρωμένα γυμνάζοντας το σώμα και το μυαλό τους. Το πινγκ πονγκ καλύπτει ότι και τα υπόλοιπα αθλήματα.
Αν θα μπορέσει ένας να γίνει αθλητής και να μπει στην εθνική ομάδα, αυτό είναι πολυπαραγοντικό το θέμα. Και μερικές φορές και ζήτημα τύχης, αν θα μπορέσει να κάνει το «μπαμ» που λέμε.
Όμως αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν υποστηρίζονται οι αθλητές. Ανεξάρτητα αν είναι πινγκ πονγκ ή όχι».
Από τι ηλικία μπορεί ένα παιδί να ξεκινήσει το άθλημα;
«Η κατάλληλη ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί στα αθλήματα είναι η πρώιμη σχολική ηλικία. Μιλάμε δηλαδή από τα 5 έως τα 7 έτη.
Το παιδί σ' αυτή την ηλικία δεν θα ξεκινήσει το άθλημα σαν άθλημα θα ξεκινήσει με τις συναρμοστικές ικανότητες , ρυθμό, αντίληψη του χώρου, ισορροπία. Και αυτά βοηθάνε για όλα τα αθλήματα.
Το καλό με το άθλημα μας είναι ότι δεν απαιτεί μυϊκή δύναμη, ούτε κάποιο σωματότυπο».
Από τις επισκέψεις σας και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, τι θα λέγατε για το επίπεδο που υπάρχει στην περιφέρεια; Έχει διαφορές μεγάλες από τα μεγάλα αστικά κέντρα;
«Σύμφωνα με τη γνώμη μου δεν παίζουμε επί ίσοις όροις. Το παιδί που ζει πχ στα Γιάννινα, για να πάει να παίξει στις τελικές φάσεις πρέπει να κάνει έξι ταξίδια. Την ίδια στιγμή ένα παιδί στην Αθήνα δεν θα κάνει κανένα ταξίδι.
Όλα τα πρωταθλήματα λόγω οικονομικών συγκυριών, γίνονται μόνο στην Αθήνα. Πουθενά αλλού. Άρα το κόστος είναι απαγορευτικό αν έχεις να ταξιδεύεις συνέχεια. Επίσης υπάρχει η κούραση, για παράδειγμα τα παιδιά Γ' Λυκείου που πρέπει παράλληλα να διαβάζουν, και που επηρεάζονται.
Όμως στις τελευταίες φάσεις, στατιστικά, από την δικιά μου περιφέρεια, Αχαΐα και Δυτική Ελλάδα, το 80% των μεταλλίων στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, ήταν από την Πάτρα.
Είναι και ζήτημα φουρνιάς».
Πρέπει να αλλάξει αυτό που γίνεται να διοργανώνονται λόγω της οικονομικής κρίσης τα πρωταθλήματα μόνο στην Αθήνα;
«Θεωρώ ότι θα πρέπει να αλλάξει οπωσδήποτε. Είμαι αυτή τη στιγμή προπονητής στον Ίφιτο και είμαστε στον Α1. Αναγκαζόμαστε να παίξουμε στην Αθήνα σε συγκεκριμένο γήπεδο. Δεν είναι επί ίσοις όροις γιατί οι αντίπαλοι μου παίζουν και κάνουν προπόνηση συνέχεια στο ίδιο γήπεδο. Άρα παίζουν συνέχεια εντός έδρας.
Δεύτερον, έχουμε πολλά έξοδα. Τα οποία μαζί με τον εξοπλισμό που χρειάζεται, γιατί είναι υψηλό πλέον το επίπεδο στην Α1 Ανδρών, σημαίνει ότι μπαίνουμε μείον στα οικονομικά.
Τρίτον, αν μπορούσαν να έρθουν οι αντίπαλοι να παίξουν στη δικιά μου έδρα, για εμένα είναι διάδοση του αθλήματος.
Όταν βλέπουμε παίκτες προχωρημένους να παίζουνε στη δικιά μου την έδρα, είναι μία διαφήμιση για το άθλημα, και θα τραβήξει πολλά παιδιά στην περιφέρεια.
Αν τα πάρουμε με απόλυτα μεγέθη, το να γλιτώνεις 100 ευρώ από τη μετακίνηση μίας Αθηναϊκής ομάδας στην Πάτρα, χάνεις 1.000 ευρώ στο ότι δεν ανοίγεται το άθλημα ακόμη περισσότερο στα μικρά παιδιά, που δεν έχουν δει ακόμη πως είναι το αγωνιστικό πινγκ πονγκ. Και αν το βλέπεις είναι ένα φανταστικό θέαμα».
Πείτε μας κάτι για την ιδιότητα σας;
«Είμαι υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Θράκης με κατεύθυνση το πινγκ πονγκ. Το μεταπτυχιακό μου είναι σ' αυτό το κομμάτι.
Ασχολούμαι με την έρευνα τα τελευταία 20 χρόνια. Σαν ερευνητής είχα πάρει από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, μία υποτροφία πριν από αρκετά χρόνια, όπου και έμεινα και εξέλιξα τις γνώσεις μου στην Αμερική.
Αυτά τα προσόντα εκτιμήθηκαν κατά κάποιο τρόπο, και έχει τύχει να με καλέσουν και η Ευρωπαϊκή αλλά και η Παγκόσμια Ομοσπονδία είτε να τους κάνω προπόνηση σε καμπ, ή σε συνέδρια σαν ομιλητής .
Πέρυσι με προσκάλεσαν στο συνέδριο προπονητών που έγινε στην Αγγλία. Εκεί έδωσαν μία διάλεξη σχετικά με μία συγκεκριμένη άσκηση προπόνησης.
Διακαής μου πόθος ήταν το βιβλίο που έχω γράψει για την προπονητική στην Ελλάδα. Και τώρα η Ομοσπονδία θα υιοθετήσει το βιβλίο αυτό στη σχολή προπονητών. Το βιβλίο αυτό θα είναι το κυρίως εγχειρίδιο
Αυτό δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μου, αλλά αν έχεις προπονητές που γνωρίζουν έστω τα στοιχειώδη, μπορεί να μην βγάλουν πρωταθλητές, αλλά δεν θα κάνουν ζημιά στα παιδιά. Και όταν λέω ζημιά εννοώ και στο σώμα αλλά και το μυαλό.
Οι αντιδράσεις των προπονητών που δεν γνωρίζουν τη ψυχοσύνθεση των αθλητών, τους κάνει να φύγουν από το άθλημα. Όχι μόνο στο πινγκ πονγκ αλλά σε κάθε άθλημα.
Είμαι ένας από τους λίγους που ασχολούνται ερευνητικά στην Ελλάδα με την επιτραπέζια αντισφαίριση και την προπονητική».
Το επίπεδο της Ελλάδας σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο στο άθλημα ποιο είναι; Και δεν αναφέρομαι στις επιτυχίες, όσο οργανωτικό επίπεδο και νοοτροπία.
«Σε θέμα ακαδημαϊκό, ερευνητικό και επιμόρφωσης, είμαστε δυστυχώς πολύ πίσω. Ως ομιλητής συμμετέχω τα τελευταία χρόνια σε όλα τα παγκόσμια συνέδρια. Και δυστυχώς είμαι ο μοναδικός Έλληνας. Και δεν είναι οικονομικό το θέμα αν είναι μακριά το συνέδριο, πχ Κίνα ή Ιαπωνία. Και στην Ευρώπη που γίνονται δεν πάει κανείς.
Αυτό δεν σημαίνει ότι κατηγορώ τους συναδέλφους μου ή λέω ότι δεν υπάρχουν οικονομικά προβλήματα ή άλλες υποχρεώσεις. Όμως, αν θέλεις να εξελιχθείς, αν θες να γνωρίζεις το αντικείμενο σου, και να προχωρήσεις μπροστά, οφείλεις να είσαι εκεί που υπάρχει «ζύμωση». Ανεξάρτητα από το άθλημα και την επιστήμη.
Εδώ και έξι χρόνια είναι ακέφαλη ή έδρα στο Πανεπιστήμιο, που δεν μπορεί έτσι να βγάλει καθηγητές με ειδικότητα στο πινγκ πονγκ. Και είναι ένα μεγάλο πρόβλημα γιατί δεν έχεις επιστήμονες που να το διδάξουν σωστά.
Το αισιόδοξο είναι στη Σχολή Προπονητών που θα γίνει στα μέσα Σεπτεμβρίου, όπου θα φέρουμε αυτές τις εξελίξεις και την πρόοδο που υπάρχει, και να τη μεταδώσουμε στους ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με την προπονητική».
Προβληματίζει η κατάσταση που επικρατεί στον Ερασιτεχνικό αθλητισμό με τις περικοπές;
«Ναι προβληματίζει το θέμα αυτό. Πολλοί λένε ότι όταν σταμάτησε ο αθλητισμός ως μέσο πολιτικής πίεσης, σταμάτησε να χρηματοδοτείται.
Βέβαια βρισκόμαστε στη δύνη ενός κυκλώνα, και δεν είναι μόνο ο αθλητισμός που έχει σταματήσει να χρηματοδοτείται.
Από την άλλη στις χρυσές εποχές του αθλητισμού, υπήρχε το φαινόμενο ότι κάποιοι υπεχρηματοδοτήθηκαν.
Σίγουρα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός πονά. Και δεν μπορεί να συνεχίζει να χρηματοδοτείται μόνο στην πρωτοβουλία των γονιών και στο μεράκι κάποιων ανθρώπων. Χρειάζονται πόροι.
Ο σωστός καταμερισμός των πόρων από τη μία, και η οργάνωση του αθλήματος, θα βοηθήσει».
Κλείνοντας, τι θα λέγατε σε κάποιον για να ασχοληθεί το πινγκ πονγκ;
«Ως καθηγητής φυσικής αγωγής και ως άνθρωπος του αθλητισμού, ακόμα και σε μαθητές μου, ακόμα και στο γιο μου, δεν του λέω ότι πρέπει να πας στο πινγκ πονγκ και να αφήσεις τα άλλα.
Υπάρχει μία νοοτροπία στην Ελλάδα, ότι δεν κοιτάμε να αναβαθμίσουμε το δικό μας το κομμάτι αλλά να μειώσουμε τα άλλα. Δεν θα έλεγα πχ. μην πας στο μπάσκετ γιατί μπορεί να πάθεις αυτό.
Θα έλεγα σε κάθε παιδί να έρθει στο πινγκ πονγκ, να δοκιμάσει. Να δει πόσο άμεσο, αγωνιστικό και παιγνιώδη χαρακτήρα έχει. Πόσο καλά μπορεί να προπονηθεί.
Επειδή δεν είμαστε άθλημα επαφής, δεν έχουμε τραυματισμούς.
Μπορούμε να κάνουμε συνέχεια προπόνηση γιατί είναι σε κλειστό χώρο και δεν επηρεάζεται από τον καιρό. Η υλικοτεχνική υποδομή στην αρχή δεν είναι μεγάλη γιατί δεν χρειάζεσαι πχ. παπούτσια, γάντια κτλ.
Με κατάλληλη προετοιμασία και το προπονητικό δυναμικό θα το αγαπήσουν.
Προτείνω σε όλους να έρθουν να το δοκιμάσουν. Από πείρα ξέρω ότι το 80% που ήρθαν στην ομάδα και δοκίμασαν, έμειναν εκεί».

Πηγή: sportsioannina.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου