Γκάμπριελ Γκρούνγουολντ : «Έχω μεγάλους φόβους. Τα όνειρα μου όμως είναι μεγαλύτερα»

Μια  θαρραλέα, σημαντική  αθλητική  προσωπικότητα  έφυγε από τη ζωή , πριν λίγες εβδομάδες,  η 32-χρονη  Γκάμπριελ .

Από το 2009 –στα 23 της -  αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας . Το 2010 αποφοιτώντας από το κολέγιο , αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας αθλήτρια μεσαίων αποστάσεων. Το 2014 κατέκτησε τη 1η θέση στα 3000μ του πρωταθλήματος κλειστού στίβου των Η.Π.Α. Ο καρκίνος όμως επανήλθε το 2016. Τότε αποφάσισε να μιλήσει ανοικτά γι΄αυτό που ζει. 

«Είμαι μια νεαρή γυναίκα με καρκίνο . Δεν είναι εύκολο να μιλάω γι’ αυτό. Δεν πρόκειται για σενάριο τηλεοπτικής σειράς. Είναι η αλήθεια και με φοβίζει.(…) Ο καρκίνος με εμποδίζει να κάνω κάποια πράγματα, αλλά προτιμώ να εστιάζω σε εκείνα που μπορώ να κάνω . Μπορώ ακόμη να τρέχω. Να βγάζω τον καλύτερο εαυτό μου μέσα από μια δύσκολη κατάσταση (….) Δεν ξέρω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά ό,τι κι αν είναι δεν αποθαρρύνομαι . Έχω μεγάλους φόβους. Τα όνειρά μου όμως είναι μεγαλύτερα.» 

Συνεχίζει να προπονείται, φτάνει μέχρι τα  προκριματικά των Ολυμπιακών αγώνων του Ρίο, όμως εμφανίζεται νέο πρόβλημα και προχωρά σε αφαίρεση μεγάλου μέρους του συκωτιού. Από το 2017  κι ύστερα η ζωή της μοιραζόταν ανάμεσα σε χημειοθεραπείες και προπονήσεις προετοιμασίας  για τη πρόκριση στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο το 2020. Η μεγάλη ουλή που διέτρεχε τους κοιλιακούς της ήταν το φανερό σημάδι της επιμονής , του κουράγιου  και της γενναιότητας της.

«Το να είμαι γενναία , σημαίνει να επιμένω να κάνω όλα εκείνα , που με κάνουν να αισθάνομαι ζωντανή………»

Η Γκάμπριελ κατάφερε να εμπνέει με το παράδειγμα και τις πράξεις της  και να τη θυμόμαστε χαμογελαστή , αγωνίστρια και υπέροχη  δρομέα.

« Ευχαριστώ για τον ανοικτό ορίζοντα , την εσωτερική γαλήνη  που βρήκα στα πιο απρόβλεπτα μέρη και τη χάρη του Θεού  στη ζωή μου. Αισθάνομαι ευγνώμων  που είμαι δρομέας . Το τρέξιμο με έμαθε πράγματα που με βοήθησαν σε κάθε φάση της ζωής μου  κι όλα ξεκίνησαν , όταν δήλωσα συμμετοχή σε ένα μαθητικό αγώνα τρεξίματος και έδεσα τα κορδόνια στα αθλητικά μου παπούτσια. Εκείνα τα παπούτσια  με οδήγησαν στην ωραιότερη διαδρομή της ζωής μου.

Ας εκτιμούμε τα καθημερινά , απλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα . Ας επενδύσουμε σε αυτά : τη δεμένη οικογένεια, τον καθαρό αέρα , τους φίλους, τη στέγη πάνω από τα κεφάλια μας , τα υγιή σώματα, το σπιτικό φαγητό….κι ας ανταποδώσουμε την ευγνωμοσύνη αυτή , υποστηρίζοντας κάποιον καλό σκοπό , που να αγγίζει τις καρδιές μας».

(Απόσπασμα και φωτογραφία από άρθρο της ΜΑΡΙΑΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗ  του ένθετου «ΤΡΕΧΩ» από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, ΣΑΒΒΑΤΟ/ΚΥΡΙΑΚΗ 13/14 ΙΟΥΛΙΟΥ 2019)