Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ

Γυρνούσα από το σχολείο χωρίς κέφι. Μπήκε ο Δεκέμβριος κι ο νους μου ήταν στο διαγώνισμα  που είχαμε γράψει την τελευταία ώρα , αντί να σκέφτομαι τα Χριστούγεννα  και τι θα κάνω στις διακοπές του σχολείου. Είδα φορτηγό με κιβώτια στην είσοδο της πολυκατοικίας μας. Κάποιος μετακομίζει, σκέφτηκα. Ακόμη ένας αφήνει την πόλη μας. Είναι η τέταρτη μετακόμιση, μέτρησα, σαν έφερα στη σκέψη μου τα άδεια διαμερίσματα.

Αλλά όχι. Αυτά τα κιβώτια έρχονται, Νέοι γείτονες!!! Άραγε να είναι στο ακριβώς δίπλα μας; Και να έχουν παιδιά ; Το καλύτερο . Θα κάνουμε  Χριστούγεννα με γείτονες!!!

Ανέβηκα τρέχοντας τις σκάλες. Απίστευτο !!! Τους είδα. Όλες οι επιθυμίες μου πραγματοποιήθηκαν. Τα κιβώτια μπαίνουν στο διπλανό διαμέρισμα. Ένα αγόρι περίπου στην ηλικία μου είναι έξω στο διάδρομο και κρατά το κινητό του.

.- Γειά σου φίλε , καλώς ήλθατε ! Με λένε Θανάση, του λέω.

.- Άγγελος , τι κάνεις ; Τι είναι εδώ ; Και μου δείχνει την οθόνη του.

.- Μόλις γύρισα από το σχολείο. Χαίρομαι που ήρθατε δίπλα μας. Επιτέλους θα’ χω και παρέα. Μόνο οι αδελφές μου κι’ εγώ είμαστε στην πολυκατοικία , να μη σου πω μόνοι στη γειτονιά. Εδώ είναι το σπίτι μας. Τα είπα όλα μονορούφι.

.- Άγγελος, Τι κάνεις ; Τι είναι εδώ ; ξαναρώτησε εκείνος .

.- Κι εγώ Θανάσης , είπα παραξενεμένος που δεν με άκουσε.

.- Άγγελος, τι κάνεις; Τι είναι εδώ;

.- Με κοροϊδεύεις, φίλε . Πες και κάτι , μουρμούρισα εκνευρισμένος, καθώς άνοιγα την πόρτα του σπιτιού μας. Κρίμα που χάρηκα  με το νέο μου γειτονάκι. Είχα και μια πείνα… Όσο για τους διπλανούς , θα δούμε .

Μόλις όμως μπήκα  στο σπίτι αντίκρισα τη μαμά μου να κουβαλάει τη μεγάλη κατσαρόλα γεμάτη φαγητό.

.- Καλώς το παλληκάρι μου, είπε όπως πάντα χαμογελαστή , κι ας καμπούριαζε από το βάρος που κουβαλούσε. Το φαγητό σου είναι πάνω στο τραπέζι της κουζίνας . Πάω στους δίπλα κάτι να φάνε . Κράτα την πόρτα , σε παρακαλώ.

Έφυγε  και μ’ άφησε μόνο μου. Μαγείρεψε  η δική μου μαμά γι αυτούς κι εκείνος ούτε να μου δώσει σημασία! Γείτονα ονειρεύτηκα , αχάριστος και κινητόπληκτος μας ήρθε.

Έφαγα χωρίς να μου φύγει εντελώς ο εκνευρισμός κι ήμουν ακόμη έτσι, όταν γύρισε η μαμά .

.- Είναι οι νέοι γείτονες , όπως μας είχε πει ο πατέρας πριν καιρό.

.- Το είχα ξεχάσει. ¨όταν τους είδα σήμερα, χάρηκα , αλλά δεν κράτησε η χαρά μου για πολύ.

.- Τους γνώρισες;

.- Το ένα παιδί τους , τον Άγγελο.

.- Και είναι όνομα και πράγμα , Άγγελος.

.- Τι λες μαμά; Ούτε να μού δώσει σημασία , με το κινητό  του και τι έχει η οθόνη του ασχολιόταν συνέχεια.

.- Μπράβο στον Άγγελο! Σε ξεγέλασε και δεν κατάλαβες . Άρα εκπαιδεύεται καλά.

.- Μαμά …είπα, αλλά δεν με άφησε να συνεχίσω.

Μιλούσε η μητέρα μου κι εγώ άκουγα κι ένοιωθα παράξενα.

.- Μην είσαι εύκολος να κατακρίνεις . Για όσα καταλαβαίνεις , αλλά κυρίως για όσα δεν καταλαβαίνεις , να ψάχνεις να βρίσκεις εξηγήσεις, πριν βγάλεις την καταδίκη τους. Κάνε μια προσπάθεια να κατανοήσεις και να γνωρίσεις τον Άγγελο .

 Ο Άγγελος είναι στο φάσμα του αυτισμού . Έτσι γεννήθηκε . Όμως μπορεί να εκπαιδευτεί. Δυσκολεύεται  στην επικοινωνία . Δεν μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του. Κάνει επαναλαμβανόμενες κινήσεις όταν ταράζεται, για να ηρεμήσει. Επαναλαμβάνει στερεότυπα φράσεις, γιατί μ’ αυτό μόνο μπορεί προς το παρόν να επικοινωνήσει. Είναι έξυπνος , αλλά σκέφτεται με δικό του τρόπο, με εικόνες . Η μαμά του μας είπε πως έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια  μέχρι τώρα κι’ έχει καταφέρει να προχωρήσει πολύ καλά και στο σχολείο.

Βασίζομαι στην καλή καρδιά σου.

Η μαμά με άφησε . Ήμουν θυμωμένος με τον εαυτό μου . Έβαλα σκοπό για τα φετινά Χριστούγεννα  να βοηθήσω κι’ εγώ τον φίλο μου  τον Άγγελο . Πρώτα θα ζητήσω από τη μαμά να ενημερωθώ σωστά και μετά θα σκεφτώ τρόπους για να περάσουμε τα καλύτερα Χριστούγεννα .

Χριστούγεννα παρέα με τον φίλο μου τον Άγγελο.-

Μελιτίνη.

από το περιοδικό «Προς την Νίκη»