ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΗΠΙΝΑΣ . Η αετοφωλιά της Ορθοδοξίας.

(Από το βιβλίο της Ιεράς Μητρόπολης Ιωαννίνων – έκδοση Απρίλιος 2006- είναι οι φωτογραφίες και τα αποσπάσματα που παρατίθενται παρακάτω).

Βρίσκεται στην βορειοανατολική  πλευρά του άγριου και σπάνιας ομορφιάς φαραγγιού του καλαρρύτικου ποταμού.

Όταν κάποιος διέρχεται οδικώς την επαρχιακή οδό Κηπίνας – Καλαρρυτών…………….. και σηκώσει τα μάτια του ψηλά, πολλά μέτρα πάνω από το κεφάλι του, θα διακρίνει ένα μνημείο της ορθοδοξίας θαυμαστό, φωλιασμένο εκεί από αιώνες. 

Συγκλονίζει για τον τρόπο της κατασκευής του  και για τον τόπο που είναι κτισμένο. Πολλά μοναστήρια και εξωκκλήσια έχουν κτιστεί πάνω σε βράχους, ελάχιστα όμως μπορούν  να συγκριθούν με την Κηπίνα.  Είναι αφιερωμένη στην «Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου», πανηγυρίζει όμως την Παρασκευή της Διακαινησίμου, εορτή της Ζωοδοόχου Πηγής. Υπάγεται στην πνευματική δικαιοδοσία της Ιεράς Μητρόπολης Ιωαννίνων και είναι μετόχι της Ιεράς Μονής Γενεσίου της Θεοτόκου Τσούκας.

Η Μονή οφείλει το όνομα της πιθανά στους κήπους, που καλλιεργούσαν οι μοναχοί κάτω από αυτήν και από το μοναστήρι πήρε το όνομά του ο ομώνυμος συνοικισμός «Κηπίνα», στα όρια του οποίου βρίσκεται το αξιοθαύμαστο αυτό μνημείο.

Κατά τον Σεραφείμ Ξενόπουλο ή Βυζάντιο, Μητροπολίτη Άρτας, η Μονή Κηπίνας  οικοδομήθηκε το 1212 «υπό τινος Αρχιεπισκόπου Γρηγορίου».

Η προσπέλαση  του μοναστηριού γίνεται από ένα μικρό μονοπάτι στα ανατολικά του, λαξευμένο στο βράχο και από μια μικρή κρεμαστή ξύλινη γέφυρα. Τη γέφυρα αυτή, που πρόσφατα έχει ανακατασκευαστεί σήκωναν οι μοναχοί. Με τον ίδιο τρόπο που και σήμερα λειτουργεί, με μια «μαναβέλα», για να γλιτώσουν από επιδρομές είτε Τούρκων, είτε ληστών δημιουργώντας ένα κενό τεσσάρων περίπου μέτρων στο γκρεμό. Έπαιξε λοιπόν σημαντικό ρόλο στην άμυνα του μοναστηριού καθώς σύμφωνα και με τον Παπακώστα (Ηπειρωτικά, Αθήνα 1967), αποτελεί ένα από τα ελάχιστα μοναστήρια της περιοχής, που δεν καταστράφηκε από ληστρικές επιδρομές.-