Κι ενώ
τ’ απαλοκύμα σου
στα πόδια μου αργοσβήνει
Και στ΄ακρογιάλι ανάλαφρα
το φλοίσβο του
ξεχύνει ,
Τα βλέμματά μου ω
θάλασσα , στα πλάτια σου βυθίζω
κι’ ατέλειωτη κι
εφτάπλαστη μπροστά μου ως σ’αντικρίζω,
του Ασύλληπτου στοχάζομαι την απεραντοσύνη.
Γ. Βερίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου