Σάββατο 23 Απριλίου 2016

Η ΖΩΗ ΞΕΚΙΝΑ ΚΑΙ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΚΟΡΥΦΗ ΟΤΑΝ ΒΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΣΗ ΣΟΥ.


(Γράμμα του παγκόσμιου πρωταθλητή στην Ιστιοπλοϊα Κώστα ΤΡΙΓΚΩΝΗ σε μια μητέρα αθλητή που του ζήτησε συμβουλές για το παιδί της. Δημοσιεύθηκε το γράμμα αυτό στην αθλητική εφημερίδα «Goal News» την 25/2/2015 από τον δημοσιογράφο Περικλή ΣΤΕΛΛΑ.) 
.- Γράφει λοιπόν ο Κώστας Τριγκώνης:  « Όποιος θέλει, μπορεί». Δεν αρκεί  ο σύντομος αυτός αφορισμός να συμπυκνώσει  την ουσία  και το βαθύ νόημα που κρύβεται πίσω από τις λέξεις  επιμονή, υπομονή, πείσμων χαρακτήρας, θέληση πραγματοποίησης των οραμάτων  και των σκοπών μας.

Πολλά  θα μπορούσαν να ειπωθούν για την περιγραφή και την ανάλυση όλων αυτών των εννοιών, τίποτε όμως το εύλογο και συγκεκριμένο για την πλήρη εφαρμογή  των κανόνων δράσης  για την τελική, επιτυχή ολοκλήρωση.
Ο άνθρωπος θα πρέπει να θέτει στόχους στη ζωή του, άλλοτε πιο εύκολους και άλλοτε πιο δύσκολους, γιατί με αυτόν τον τρόπο  είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί σε ηθικό, ψυχοσωματικό και πνευματικό επίπεδο . Δεν έχει σημασία πολλές φορές  η έκβαση αυτής  μας της προσπάθειας, όσο η πορεία μας  προς την κατάκτηση του καλύτερου, του σημαντικού, του πρωτότυπου, του δύσκολου , του ξεχωριστού.
Το στεφάνωμα  λοιπόν  και το επιστέγασμα  όλων των προσπαθειών  του εξαρτιούνται από το θάρρος που θα επιδείξει σε κάθε του προσπάθεια, από την ψυχική δύναμη  και ευελιξία, από το πνευματικό δυναμικό που χαρακτηρίζει το « είναι του», από την αρμονική  συσχέτιση  του με τα άλλα μέλη του κοινωνικού περιβάλλοντος, από το πάθος  που θα επιδείξει  για να φτάσει σε ένα  ανώτερο επίπεδο πνευματικής ευελιξίας  και ανάπτυξης.
Έστω   και αν οι συνθήκες  πολλές φορές  δεν μας  το επιτρέπουν, δεν θα πρέπει  να εγκαταλείψουμε  την προσπάθειά μας.  Γιατί  όσο πιο δύσκολος  θεωρείται ο δρόμος μας τόσο πιο μεγάλη θα είναι τελικά  η ηθική ικανοποίηση  που θα αποπνέει η όλη προσπάθειά μας. Δεν φτάνει  όμως μόνο αυτό.  Απαραίτητη και ουσιαστική  θεωρείται  η πίστη στον εαυτό μας, στις δυνατότητές μας, σε αυτό που κάνουμε. Απαραίτητος  και απαράβατος  όρος θα πρέπει  τα μέσα πραγματοποίησης των σκοπών μας να είναι δίκαια. Να αναγνωρίζουμε  τις αδυναμίες  και τα λάθη μας. Να υπάρχει  έλλειψη υπεροψίας και αλαζονείας και σεβασμός των ικανοτήτων των συνανθρώπων μας.
Η πίστη σε καθετί ανώτερο από όπου θα αντλήσουμε  αστείρευτες πηγές έμπνευσης, αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού. Η αναγνώριση των ορίων μας. Η συνεχή μόρφωση και επιμόρφωση. Ο πλούσιος πνευματικός οπλισμός  που θα ανανεώνεται συνεχώς.  Η υγιής  και συνεργατική σχέση  με τους άλλους και γενικά με όσους  μπορούν  να μας βοηθήσουν και κυρίως  με τα άτομα του άμεσου περιβάλλοντός μας . Η ειλικρινής σχέση με τον εαυτό μας. Έτσι γινόμαστε  πιο δυνατοί  και λιγότερο  επιρρεπείς στις αδυναμίες μας. Ενισχύεται η θέληση μας . Ελέγχουμε το  άγχος μας  και λειτουργούμε  με λιγότερη συναισθηματική φόρτιση. Τέλος συνειδητοποιούμε  ότι εκείνο που θεωρείται υψίστης σημασίας  δεν είναι η επιτυχής  η μη πραγματοποίηση ενός στόχου  και μιας επιδίωξης μας, όσο το πώς οδηγηθήκαμε  σε αυτόν, ,ποιον  δρόμο  ακολουθήσαμε, ποια  πορεία χαράξαμε και πόσα βήματα προχωρήσαμε . Τελικά  το θάρρος και η ψυχική μας δύναμη  θα μας βγάλουν και πάλι νικητές  στην αστείρευτη αυτή πορεία  αναζήτησης  και ανίχνευσης του  εαυτού μας και της ψυχοσωματικής μας υπόστασης.

.- Ούτως ή άλλως λένε ότι η ζωή ξεκινά  όταν βγεις από τη ζώνη της άνεσής σου.-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου